Basilica di San Marco en het Palazzo Ducale
De onderstaande tekst over de San Marco en het Palazzo Ducale is geschreven door Roos Stalpers en Fee van ‘t Veen.
| Video omgeving vanuit de drone gezien |
 |
foto: evan.chakroff
|
Marcus |
 |
foto’s: Allie_Caulfield en Tiger Palace
In deze kerk is duidelijk te zien dat Venetië veel contact had met Byzantium (het huidige Turkije). De Byzantijnse tradities en stijlen zijn echter gemengd met Westerse elementen waardoor een unieke combinatie ontstaat. De naam en het symbool van San Marco -een gevleugelde leeuw – zullen we overal in Venetië terugvinden.
De legende luidt dat de Heilige Marcus de Evangelist in de negende eeuw Venetië aandeed terwijl hij op doorreis was van Aquileia naar Rome. In de stad kreeg Marcus een visioen van een engel die hem voorspelde dat Venetië zijn laatste rustplaats zou worden. De voorspelling zou uitkomen. In 828 vonden twee Venetiaanse koopmannen het dode lichaam van Marcus in Alexandrië (Egypte) en smokkelden het, verstopt onder lappen varkensvlees, naar Venetië (op de rijke decoratie van de gevel van de San Marco bevindt zich een mozaïek waarop het transport van het dode lichaam van Marcus wordt afgebeeld).
|
Porta Sant’Alippio |
 |
In de stad vertrouwden ze het dode lichaam toe aan Doge Giustiniano Particiaco. Deze gaf direct opdracht tot de bouw van een kerk ter ere van de Heilige Evangelist. Deze eerste kerk ging echter tijdens een brand in 976 grotendeels verloren. Vervolgens werd een tweede kerk opgericht, die in de elfde eeuw op zijn beurt weer werd afgebroken om plaats te maken voor een nog indrukwekkender basiliek. De kerk die we vandaag de dag kunnen aanschouwen stamt uit 1063, en is gebaseerd op de vorm van de eerste kerk. De architect is onbekend. In latere eeuwen is de basiliek een aantal keren verbouwd en werd na tijden gediend te hebben als privé-kapel voor de dogen, in 1807 de kathedraal van Venetië. De plattegrond van de kerk bestaat uit een Grieks kruis, bekroond door vijf koepels. Het ontwerp is sterk geïnspireerd op de Kerk van de Heilige Apostelen in Constantinopel (Istanbul) uit de zesde eeuw.
| Klik hier voor de plattegrond van de San Marco | |
| 1. Dubbele ambo 14e eeuw 2. Kapel van San Clemente 3. Ambo van de relieken 14e eeuw 4. Bronzen reliëfs Sansovino 5. Altaar van H. Paulus 15e eeuw 6. Madonna Nicopeia Byzantijns icoon 13e eeuw 7. Kapel van H. Isidorus 1354-1355 8. Kapel Madonna dei Mascoli 9. Reliëf Madonna dello Schioppo vroeg 14e eeuw 10. Capitello del Crocifisso 13e eeuw 11. Porfieren wijwaterbekken 12. Altaar van San Giacomo 1462-1471 13. Sacramentsaltaar 1617 14. Iconostase beelden 14e eeuw |
15. Kapel van San Clemente 16. Hoogaltaar 17. Pala d’Oro 18. Deur sacristie Sansovino 19. Schatkamer 20. Baptisterium 21. Zenkapel A. 12e eeuwse mozaïeken B. 13e eeuwse mozaïeken C. 14e eeuwse mozaïeken D. 15e eeuwse mozaïeken E. 16e eeuwse mozaïeken F. 17e eeuwse mozaïeken G. 19e eeuwse mozaïeken |
| Zen kapel begin 16e eeuw tombe van kardinaal Giovanni Battista Zen |
 |
|
altaar van San Giacomo |
 |
|
Baptisterium |
Het heiligdom is door de eeuwen heen verrijkt met allerlei decoraties zoals mozaïeken, marmer en beelden. Ook bevat de kerk vele kunstschatten die zeer de moeite waard zijn. Veel van deze kunstwerken zijn na de Vierde Kruistocht en de Val van Constantinopel als oorlogsbuit naar Venetië gekomen. Heel bijzonder was de Madonna Nicopeia, een Byzantijnse icoon, uit de 13e eeuw. Deze icoon werd door de Byzantijnen altijd meegevoerd in tijden van oorlog en altijd bracht zij geluk. Deze kostbare buit kreeg natuurlijk een prominente plek in de basiliek met een baldakijn als bekroning
 |
Tot deze buit behoorden ook de beroemde Bronzen Paarden. Als we in de kerk zijn en de trap op gaan, zullen we de replicas van de vier paarden nog kunnen zien. Hier heb je een mooi uitzicht over het Piazza San Marco. De kerk straalt een enorme rijkdom uit en dat is de reden dat dit in het verleden de plek was waar de doge na de verkiezing werd voorgesteld, en waar staatshoofden, pausen en prinsen werden ontvangen.
|
De vier originele paarden |
 |
In 1063 is begonnen met de gouden mozaïeken die een groot deel van de koepels, muren en vloeren beslaan. Deze vroege mozaïeken zijn gemaakt door mozaïekwerkers uit het Oosten. Omdat de Venetianen de technieken van de uitheemse kunstenaars overnamen, ontstond er een combinatie van Westerse en Byzantijnse vormen. De mooiste mozaïeken van de kerk bevinden zich in de Hemelvaartskoepel (de centrale koepel) en de twaalfde-eeuwse Pinksterkoepel. In de narthex (voorhal) zijn bij binnenkomst (westzijde dus de kant van de façade) en links (noordzijde) mozaïeken uit de 12e en 13e eeuw uit het Oude Testament te zien waaronder de schepping, en de levens van Abraham en Jozef.
|
narthex |
 |
|
mozaïeken in de vier koepels |
 |
|
Hemelvaartkoepel |
 |
|
Pinksteren en een detail |
 |
Het einde van de mozaïekkunst werd ingeluid toen in de zestiende eeuw veel bekende Venetiaanse schilders (Titiaan, Tintoretto, Salviati) ontwerpen gingen maken voor de mozaïeken en een deel van de originele mozaïeken werd vervangen. De kunstenaars vergaten dat de eisen van een goed mozaïek niet gelijk zijn aan die van een goed schilderij.
Nu werden als het ware schilderijen uitgevoerd in mozaïek. Ondanks vele latere toevoegingen en vernielingen is het originele middeleeuwse schema grotendeels behouden gebleven (zie plattegrond a t/m g). In de jaren zeventig van de twintigste eeuw werden de mozaïeken schoongemaakt en teruggebracht naar hun oorspronkelijke glorie. Bovendien werd een groot onderzoek uitgevoerd door de kunsthistoricus Otto Demus. Als we in de kathedraal zijn, zullen we niet alleen stilstaan bij de mozaïeken die zich boven ons hoofd bevinden, maar bekijken we ook de twaalfde-eeuwse vloer, die bestaat uit een kleurrijk geometrisch mozaïek van antiek marmer, purpersteen en glas met afbeeldingen van dieren en vogels.
Koor
| Koorhek mouseover |
 |
Het koor van de kerk is gebouwd over een crypte en wordt afgescheiden van de rest van de kerk door een koorhek. In het koor wordt het hoofdaltaar bedekt door een baldakijn dat gedragen wordt door vier gebeeldhouwde albasten zuilen met taferelen uit het Nieuwe Testament.
Onder het altaar wordt de sarcofaag bewaard waarin de Heilige Marcus ligt. Door een bronzen poort is zijn sarcofaag zichtbaar. Volgens de legende is het lichaam van Marcus verloren gegaan bij de brand van 976, maar verscheen het op wonderbaarlijke wijze weer toen de nieuwe kerk in 1094 werd gewijd. Achter het hoofdaltaar bevindt zich de meest kostbare schat van de basiliek: het Pala d’Oro. Dit is een altaarscherm bedekt met goudfolie waarin allerlei scènes zijn afgebeeld. Het kunstwerk is bezet met meer dan 2600 parels, smaragden, robijnen en andere edelstenen. Het wordt gezien als het meest opzienbarende werk dat middeleeuwse goudsmeden ooit hebben vervaardigd. Het altaarstuk is in 976 in Constantinopel gemaakt, maar is in latere tijden aanzienlijk uitgebreid.
| Pala d’Oro inzoomen |
 |
In het zuidtransept is een klein deurtje dat leidt naar de schatkamer van de basiliek. De schatkamer bevat een grote hoeveelheid oorlogsbuit van na de Val van Constantinopel in 1204. Veel van de schatten zijn in tijden van crisis gesmolten. Ook is een groot deel na de val van de Republiek geplunderd en in de negentiende eeuw was de overheid regelmatig genoodzaakt juwelen te verkopen om aan geld te komen. Desondanks bevat deze schatkamer een van de meest belangrijke collecties Byzantijns goudsmeedwerk. Hier bevinden zich onder meer kostbare iconen, wierookvaten, reliekhouders en bokalen.
| Dogenpaleis of het Palazzo Ducale video Palazzo Ducale en een reconstructie (2.43 minuten) |
Het Palazzo Ducale of Dogenpaleis is het voormalige verblijf van de Dogen, als ook de voormalige machtszetel van de Republiek. Het was eeuwenlang het enige gebouw in Venetië dat de naam palazzo mocht dragen. Andere gebouwen werden simpelweg Ca genoemd: de afkorting van casa (huis). Het Palazzo bevatte een groot aantal kantoren, rechtszalen, martelkamers en cellen. Het werd in 814 gebouwd als een somber fort. Net als de basiliek werd ook het paleis meerdere malen verwoest en opnieuw opgebouwd. Het huidige gebouw stamt min of meer uit de veertiende eeuw. De façades, die grotendeels zijn uitgevoerd in roze marmer, zijn een perfect voorbeeld van gotische architectuur.
|
Palazzo Ducale aan de Molo en aan het Piazzetta |
 |
De hoofdingang van het complex wordt gevormd door de sierlijke Porta della Carta (poort) die bekroond wordt door een personificatie van Venetië en naar het binnenhof van het Paleis leidt. In het centrum van de binnenplaats bevinden zich twee prachtige zestiende-eeuwse bronzen waterputten.
| twee gezichten op het Piazzetta van de Amersfoortse schilder Caspar Andriaans van Wittel ca 1700 mouseover |
 |
Scala dei Giganti
In 1485 gaf Doge Marco Barbarigo opdracht tot het bouwen van een grote ceremoniële trap, die een geschikte omgeving moest vormen voor het kroningsritueel van de Dogen. De Dogen werden op de overloop van de trap bekroond met een met juwelen bedekte beretta of dogekap, die een belangrijk statussymbool was. De trap werd ontworpen door Antonio Rizzi, die deze liet decoreren met verschillende reliëfs en beelden. Zijn naam dankt de trap aan de twee gigantische beelden van Mars en Neptunes van Jacopo Sansovino. De beelden ymboliseerden de macht van de Republiek ter land en ter zee.
| Guardi ceremoniële trap met het kroningsritueel huidige trap mouseover |
Aan de andere kant van de binnenplaats leidt de Scala dei Censori de bezoeker naar binnen. Hier nemen we de Scala dOro (gouden trap) naar boven. Deze trap werd in 1558 door Sansovino ontworpen en ontleent zijn naam aan het gestucte en vergulde gewelf van Alessandro Vittoria. Deze trap leidt naar de Primo Piano Nobile en de appartementen van de dogen. Het tweede gedeelte van de Scala dOro leidt naar de derde verdieping en de raadkamers. Boven aan de trap is het Atrio Quadrato (vierkant atrium) waarvan het houten plafond door Tintoretto is beschilderd.
| Klik hier voor plattegrond tweede verdieping | Klik hier voor plattegrond derde verdieping |
| 1. Scala d’Oro 2. Atrio quadrato 3. Sala delle Quattro Porte 4. Anticollegio 5. Sala del Collegio 6. Sala del Senato 7. Voorvertrek van de kapel 8. Kapel 9. Consiglio dei Dieci 10. Sala della Bussola |
11. Capi del Consiglio dei Dieci 12. Inquisitori 13. Wapenkamers van de Raad van Tien 14. Scala dei Censori 15. Sala del Guariento 16. Sala del Maggior Consiglio 17. Sala Quarantia Civil Nuova 18. Trap omlaag naar eerste verdieping 19. Trap omlaag naar eerste verdieping |
Rechts vinden we de Sala delle Quattro Porte. Het plafond van deze kamer is ontworpen door de bouwheer Palladio en opnieuw beschilderd door Tintoretto. De aangrenzende kamer wordt de Anticollegio genoemd en functioneerde als wachtkamer. Enkele muren in deze ruimte zijn door Tintoretto voorzien van mythologische afbeeldingen. De Sala del Collegio wordt wel als de meest waardevolle kamer van het Palazzo beschouwd en bevat prachtige schilderingen van Veronese en Tintoretto. Ook in de Sala del Senato, waar de doge samen met de senaat staatszaken besprak, zijn muur – en plafondschilderingen aangebracht door Tintoretto en zijn leerlingen.
| Sala del Collegio | Sala del Collegio | |
 |
 |
In de Sala del Consiglio dei Dieci vergaderde de Raad van Tien. Deze raad was opgericht om misdaden tegen de staat te onderzoeken en de misdadigers te vervolgen. Veronese vervaardigde enkele prachtige schilderingen voor deze ruimte, zo mooi zelfs dat Napoleon er in 1797 een aantal met zich meenam naar Brussel. De twee mooiste zijn in 1920 aan het Palazzo teruggegeven.
De Sala della Bussola geeft onder meer toegang tot de cellen. In deze zaal bevindt zich de Bocca di Leone (leeuwenmond), een soort brievenbus waar van buitenaf geheime berichten in konden worden gegooid. Er bevonden zich meer van deze brievenbussen in het Palazzo en de bussen mochten alleen geleegd worden in het bijzijn van de drie voorzitters van de Raad van Tien.
Op het posten van onware berichten stond een zeer zware straf. We dalen via de Scala dei Censori af naar beneden, waar we de Sala del Maggior Consiglio (Zaal van de Grote Raad) bezoeken.
| Sala del Maggiore mouseover |
 |
In deze zaal kwam de Grote Raad bijeen om wetsbesluiten te nemen. Ook werden hier feesten georganiseerd. Voor deze zaal schilderde Tintoretto in samenwerking met een aantal assistenten Il Paradiso (het paradijs), het grootste olieverfdoek ter wereld (7.45 bij 24.65m). Verder is het plafond van de zaal erg interessant. Het is opgedeeld in 35 compartimenten die beschilderd zijn. De meest belangwekkende compartimenten zijn de centrale panelen die beschilderd werden door Veronese (Apotheosis van Venetië), Tintoretto (Venetië omringd door Goden) en Palma Giovane (Venetië met de overwonnen Gebieden rond haar Troon).
Via de borden, Prigioni, in het Dogenpaleis en de Ponte dei Sospiri (Brug der Zuchten) gaan we naar de beruchte kerkers, die naast maar wel grenzend aan het Dogenpaleis liggen. Casanova, voor wie deze romantische stad een belangrijk jachtterrein was, ontsnapte wel uit de gevangenis , maar hij was een van de weinigen.
|
Ponte dei Sospiri |
 |